پژواک هنر واندیشه

تلقیح ← حکم تکلیفی بارورسازیبارورسازی با روش استحصال نطفه شوهر و تزریق آن به رحم همسرش و یا ترکیب آن دو در خارج رحم و انتقال آن به رحم همسر، جایز است؛ لیکن با روش استحصال نطفه اجنبی و تزریق آن به زنی (خواه متأهّل یا مجرّد) بنابر معروف و مشهور میان معاصران، حرام است.البتّه نفس ترکیب اسپرم و اُوول مرد و زن اجنبی در خارج اشکال ندارد؛ آنچه مورد اشکال قرار گرفته انتقال آن به رحم زن اجنبی است.[۲۷]برخی در فرض ترکیب خارجی اسپرم و اُوولِ دو فرد اجنبی، بر جواز انتقال آن به رحم همسرِ صاحب اسپرم تصریح کرده‌اند.از دیگر موارد جواز موردی است که مردی دو همسر دارد. اسپرم وی با تخمک یکی از همسرانش در خارج ترکیب و به رحم همسر دیگرش منتقل می‌شود.بنابر تصریح برخی گرفتن نطفه مرد و انتقال آن به رحم مصنوعی نیز جایز است.در موارد جواز تلقیح، اجتناب از مقدّمات حرام همچون لمس و نگاه کردن به بدن زن اجنبی جز در موارد ضروری (همچون مورد حرجی بودن نداشتن فرزند هرچند به‌جهت سرزنش دیگران و انحصار راه حامله شدن به تلقیح) واجب است.مداخله و مباشرت شخص ثالث در موارد ضرور در حدّ نیاز بنابر تصریح برخی جایز است. ← حکم وضعی بارورسازیمولود حاصل از عمل بارورسازی به‌روش تزریقی یا ترکیبی که صاحب اسپرم، شوهر و صاحب اُوول همسر او باشد، بنابر قول معروف و مشهور بین معاصران، به هر دو ملحق و فرزند آن دو محسوب می‌گردد.برخی (از آن‌جهت که ثبوت نسب را تنها از راه آمیزش مشروع یا وطی به شبهه دانسته و مادر را کسی می‌دانند که حامله به مولود شده و او را زاییده است) فرزند را تنها به مادر ملحق دانسته‌اند. در نتیجه چنین مولودی بدون پدر خواهد بود.مولود حاصل از تلقیح به روش تزریقی د پژواک هنر واندیشه ...

تفسیرمؤلف به تفسير قرآن به قرآن اهتمام زيادى دارد و مى توان گفت بعد از اخبار و روايات، به آيات رو مى آورد و در تفسير آيات، بعد از آن كه مسايل گوناگونى را مطرح مى كند، اگر آياتى براى تاييد مطلب باشد آورده مى شود، اگرچه معتقد است كه آيات قرآن اخبار را تاييد مى كنند. ۸. احكام شرعىپديد آورنده: ايوب هاشمي ناشر: مركز تحقيقات رايانه اي قائميه اصفهان مقدمهتازه بودن قرآن در همه زمان ها يعقوب بن سكيت نحوي مي‌گويد: امام هادي عليه السلام فرمود: «إن الله تعالي لم يجعله لزمان دون زمان و لالناس دون ناس، فهو في كل زمان جديد، و عند كلَ قوم غض إلي يوم القيامة؛ خداي سبحان قرآن را براي زمان خاص بدون زمان ديگر، و براي مردمي خاص بدون مردم ديگر، قرار نداده است. از اين رو، قرآن تا قيامت در هر زمان نو، و نزد هر ملتي تازه استنويسنده: مهدي سلطاني رناني ناشر: مهدي سلطاني رناني موضوع: امام هادي (ع) یادداشت: مقاله مقدمه۲۱. (وَقَالَ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنَا لَوْلا أُنْزِلَ عَلَيْنا الْمَلائِكَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِى أَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْ عُتُوّاً كَبِيراً). «كسانى كه به روز ملاقات ما (روز رستاخيز كه روز ديدار كيفرها و پاداش هاى خداست) اميدى ندارند، مى گويند: چرا فرشتگان بر ما نازل نمى شوند و چرا ما پروردگار خويش را نمى بينيم؟ حقاً كه آنان كِبر ورزيده (و خويشتن را بزرگ شمرده) و طغيان بزرگى نموده اند».آية الله العظمى سبحانى تبريزى، ۱۳۰۸ سيماى انسان كامل در قرآن: تفسير سوره فرقان / جعفر سبحانى. قم: مؤسسه امام صادق (عليه السلام)، ۱۴۳۲ ق. = ۱۳۹۰.با اين كه فطرت انسان- همان گونه كه در آغاز بحث توحيد گفتيم- بر توحيد و يگانگى است و دلايل روشن عقلى و نقلى نيز پشتوانه اين فطرت است، جاى پژواک هنر واندیشه ...